Het mooiste sacrament is eigenlijk het huwelijk. Het gaat immers over de liefde en als het gevierd wordt, zien mensen er altijd gelukkig uit. Bovendien is het een sacrament dat man en vrouw elkaar geven door middel van het jawoord. En we spreken over een kerkelijk huwelijk als dat jawoord gegeven wordt in tegenwoordigheid van een bedienaar van de kerk.

Zoals bij de meeste sacramenten gaat het hier ook niet om een momentopname, maar om een situatie die al aan de gang is en zal blijven duren, want dat jawoord wordt dagelijks uitgesproken. Man en vrouw kiezen elke dag weer voor elkaar. Aan een relatie moet blijvend gebouwd worden; trouw moet groeien. De kern en betekenis van een huwelijk is ook niet dat je voortaan afhankelijk bent van elkaar, maar dat de ander jou bij jouw diepste zelf brengt en andersom. Twee mensen vullen elkaar aan, worden steeds meer één.

Het huwelijk is vooral ook een sacrament, omdat het een verbintenis is waarbij God heel sterk betrokken is. De trouwbelofte is afgeleid van de naam van Jahweh-God: “Ik zal er zijn voor jou”. Liefde en trouw zijn goddelijke eigenschappen. Daarom hoort bij de trouwbelofte ook de zin: “Al de dagen van ons leven samen, tot de dood ons scheidt”. Mensen trouwen namelijk ook met elkaar om niet moederziel alleen te hoeven sterven. De dood is onverbiddelijk, maar de liefde is dat ook. En daarom is de liefde de enige macht die het tegen de dood kan opnemen. Liefde doorbreekt eenzaamheid en schept nieuw leven. Naar elkaar toegroeien, met elkaar vergroeien maakt het huwelijk vanzelf onontbindbaar, want je wilt en je kunt niet meer zonder elkaar leven.

Maar verder dan de dood reikt de menselijke liefde niet. Alleen de liefde van God kan verder gaan. Hij zal er dan ook zijn als het zover is. Het huwelijk als sacrament vieren en beleven geeft diepte en lading aan een relatie; Het verleent een relatie extra glans en dat is misschien ook wel de bedoeling van dit sacrament: een goddelijke glans geven aan de liefde tussen mensen.