Leg maar eens uit aan je kind dat aan jou vraagt: Waarom heb je me laten dopen? Ouders vinden het moeilijk om deze vraag zomaar even te beantwoorden. Dat is ook begrijpelijk, want het gaat over dingen die wat dieper in ons verborgen liggen. Tegelijk gaat het over dingen die heel alledaags zijn.

Als ouders een kind krijgen is er een overheersend gevoel van dankbaarheid. De geboorte van een kind lijkt zo gewoon. Overal op de wereld worden dagelijks kinderen geboren. Maar tegelijk is het een wonder. Een Godswonder mogen we wel zeggen. Het begint allemaal zo klein. Onzichtbaar. Verborgen in de schoot van de liefde en toch zit alles er al in wat ooit komen zal. De kleur van de ogen, het ooit kunnen zien, horen en spreken en spelen, al die vele talenten. Natuurlijk komt er dan een golf van dankbaarheid over jonge ouders heen als dit wonder uit de verborgenheid tevoorschijn komt.

Maar er is ook een gevoel van zorg, want alles is zo breekbaar aan deze kleine mens. “Zal het allemaal wel goed gaan ?” vragen ze zich af. Met deze intense gevoelens gaan ouders met hun kindje naar de kerk om tegen God te zeggen, dat ze dankbaar zijn. Maar ze vragen ook om zijn zegen. De ouders weten ook wel, dat zijzelf en niet God hun kind te eten zal geven en zal opvoeden. Maar leven en leren leven is meer dan dat. Leven is gelukkig leren worden, is leren zorgen voor elkaar, is leren pijn verdragen en te verzachten, angsten overwinnen. Dat haal je allemaal niet uit een boekje. Dat is vaak vallen en met moeite weer opstaan. Wie kan geloven, wie vertrouwen durft te hebben, zal sterkere benen hebben om op te staan en behulpzame handen om anderen te helpen opstaan.

Dit opstaan en dit vertrouwen is verbonden met de Naam en het leven van Jezus Christus. Daarom wordt er in zijn Naam met water gedoopt. Water als bron van leven. Voluit leven door God geschonken. Water is ook het symbool van de dood: welke vernietigende kracht van het water kan uitgaan, zien we in natuurrampen en bij schipbreuken. Je kunt erin ten onder gaan. Dopen is ook door het water heengaan om op te staan tegen alles wat het leven vernietigt.

Dan wordt er ook licht aangestoken dat zijn Naam draagt. Het licht wordt genomen van de Paaskaars. Het symbool van opstanding. Levenslicht dat de dopeling meekrijgt om niet te verdwalen in het donker van de hebzucht, licht om een weg te kunnen vinden naar de naaste medemens en naar een leefbare toekomst. Zo leer je als mens een licht te verspreiden in deze wereld.

Grote woorden en gebaren bij zo ’n klein kindje. Dat wel. Maar de verwachtingen van de ouders zijn dan ook groot. En terecht. Want niet de angst mag overheersen. Zij willen zich in het volste vertrouwen wijden aan de toekomst van dit nieuwe mensje, dat zoveel beloftes in zich heeft en zoveel liefde nodig heeft om uit te groeien tot een prachtig kind van God. Als oudere kinderen of volwassenen gedoopt worden is aard en betekenis weer anders.

Maar telkens wordt de dopeling opgenomen in de gemeenschap van gelovigen, wordt geloof en Godsvertrouwen meegedeeld en meegegeven.

Voor actuele data verwijzen wij u graag door naar.