Elke vrijdag in de Paterskerk te Venray om 15.00 uur.

We gedenken in deze viering dat Jezus op Goede Vrijdag om 15.00 uur voor ons stierf aan het kruis. Hij deed dit vrijwillig en uit liefde voor ons. Dit kan ver weg lijken omdat het zo lang geleden is, maar het is heel dichtbij omdat het niet alleen voor de mensen van toen was, maar ook voor u en mij vandaag!

Wat doen we op die vrijdag?

Om klokslag 15.00 uur zien we op naar het kruis waaraan Jezus voor ons is gestorven.
Daarom graag 5 minuten van tevoren aanwezig zijn.

Met een lied danken we God voor dit grote geschenk van zijn liefde.
In het heilige evangelie en overwegen Jezus’ lijden.
We aanbidden Jezus in het uitgestelde Heilige Sacrament en bidden gezamenlijk de barmhartigheidsrozenkrans en smeken Gods barmhartigheid af voor alle mensen.
Afsluiting met de Eucharistische zegen.

Aansluitend is er gelegenheid tot biechten en persoonlijk gebed.

Aansluitend – vanaf 16.00 uur totdat de laatste weg is – is er de mogelijkheid om zelf de barmhartigheid van de Heer te ontvangen in het heilige Sacrament van de Biecht. U mag ook persoonlijk van de priester de zegen ontvangen voor dat wat u beweegt of om gebed vragen. Ook kunt u voorwerpen die u graag gezegend wil hebben meebrengen om te laten zegenen.
Iedereen is van harte welkom!

Oorsprong:

God toont aan het kruis dat Hij tot het uiterste gaat om de mensheid met zich te verzoenen. Hij is zelfs bereid zelf (in zijn Zoon Jezus) de straf uit te boeten voor onze zonden. Dat is de reden waarom Jezus voor ons aan het kruis stierf.
Door deze liefdesdaad mogen wij van God telkens weer vergeving ontvangen. Dat kan in door eenvoudige bede om vergeving in je persoonlijk gebed of door de persoonlijke biecht bij een priester. De priester mag naar de woorden van Jezus: ”Wie gij de zonden vergeeft, zijn ze vergeven en wie gij ze niet vergeeft zijn ze niet vergeven!” Dat kunnen we lezen bij de evangelist Johannes (Joh. 20,22-23).
Wie zonden belijdt en vergeving vraagt krijgt vergeving. Je zou kunnen zeggen: Wij tonen ons van de slechtste kant als we onze zonden belijden en God toont zich op dat moment van zijn beste kant. De barmhartige God heeft ons onvoorwaardelijk lief. Niet alleen hen die goed doen en Zijn liefde beantwoorden, maar ook hen die kwaad doen en Zijn liefde afwijzen.

Toch blijkt het niet eenvoudig te zijn in zo’n grote en onvoorwaardelijke liefde te geloven. Dat blijkt uit het feit dat Jezus in 1931 in Krakau (Polen) verscheen aan een jonge zuster met de boodschap dat het gebrek aan vertrouwen in Zijn Barmhartigheid zijn Hart verscheurt. Dat zelfs zijn dood de mensen niet had kunnen overtuigen. Haar naam was Maria Faustina Kowalska.

Jezus gaf haar de volgende opdracht:

‘Maak een schilderij met de voorstelling, die je nu ziet met de aanroeping: ‘Jezus ik vertrouw op U!’. Ik verlang, dat deze beeltenis vereerd wordt: eerst in jullie kapel en daarna over heel de wereld.

Ik beloof, dat de ziel die deze beeltenis vereert niet verloren zal gaan. Ik beloof haar eveneens de overwinning over haar vijanden, bijzonder in haar sterfuur. Ikzelf zal haar als mijn eigen glorie verdedigen. De vlammen van mijn barmhartigheid verteren Mij. Ik wil de zielen daaraan ontsteken.

De stralen die uit mijn hart schieten zijn een symbool van mijn barmhartigheid. Zij verbeelden mijn kostbaar Bloed en Water, die uit mijn hart vloeiden bij mijn offer op Calvarie.”

Jezus Leerde Faustina de barmhartigheidsrozenkrans te bidden en zei er zelf over:

“Bid heel vaak de rozenkrans, die ik je geleerd heb. Iedereen die hem bidt zal mijn barmhartigheid tijdens zijn leven ervaren, maar vooral in het uur van zijn dood. ”Als deze rozenkrans hij de stervenden gebeden wordt, neemt de toorn van God af en de ziel wordt omgeven met zijn barmhartigheid. Bid zoveel mogelijk voor de stervenden. Smeek voor hen vertrouwen af op mijn barmhartigheid, want dat ontbreekt hen het meest.”

Zó begon deze jonge zuster de verering van de Goddelijke Barmhartigheid te verspreiden. Dit ging gepaard met veel offers en lijden. In gehoorzaamheid aan Jezus schreef ze heel haar innerlijk leven op in haar dagboek. Zo is deze kostbare schat voor ons bewaard gebleven. Het schilderij werd gemaakt en in de kloosterkapel vereerd. Na haar dood verspreidde de verering zich over de hele wereld.

In 1933 legde zuster Faustina haar eeuwige geloften af. Reeds kort daarna constateerde de dokter dat ze tuberculose had. Haar leven en lijden zette ze in voor de haar gegeven opdracht: de vespreiding van de Barmhartige Liefde van Jezus. Ze stierf ze op 5 oktober 1938 omringd door haar medezusters, 33 jaar oud. In 1993 werd ze zalig verklaard en in het jaar 2000 heilig verklaard door paus Johannes Paulus II. Hij stelde ook de zondag na Pasen in, als de ”Zondag van de Goddelijke Barmhartigheid”, zoals Jezus dat door Faustina had gevraagd.