Bernadette Soubirous (1844-1879) spreekt bij gelovige mensen zeer tot de verbeelding. Zij was het destijds 14-jarige meisje dat in 1858 in een grot in Lourdes in Zuid-Frankrijk achttien keer een verschijning van een ‘mooie dame’ zag. De Kerk heeft later bepaald dat het niet anders kan dan dat zij Maria moet hebben gezien. Na de verschijningen ontwikkelde Lourdes zich tot een van de belangrijkste Mariabedevaartplaatsen ter wereld, die jaarlijks door miljoenen pelgrims wordt bezocht.

Vanuit Nederland gaan er elk jaar enkele duizenden mensen op bedevaart naar Lourdes. Velen van hen maken onderweg een tussenstop in Nevers in de Bourgognestreek, waar het lichaam van de Heilige Bernadette ligt opgebaard. Na de verschijningen trad zij in het klooster bij de Zusters van Liefde van Nevers. Tot aan haar overlijden in 1879 woonde ze in het Moederhuis van die congregatie in Nevers.

Bij gelegenheid van haar zalig- en heiligverklaring werd het graf van Bernadette geopend en bleek haar lichaam nog helemaal intact. Sindsdien ligt zij in een glazen schrijn opgebaard in de kapel van het klooster Saint-Gildard in Nevers. In het kader van het zaligverklaringsproces werden enkele stukjes van haar lichaam weggenomen, die nu in een reliekschrijn in Lourdes worden bewaard. Een deel daarvan kom in een aparte schrijn in april naar Nederland.
Relieken zijn overblijfselen van heiligen. De verering van relieken speelt al eeuwenlang een belangrijke rol in het geloof van christenen. Het brengt de herinnering aan de betreffende heilige dichterbij en daarmee ook zijn of haar geloof in Christus. Voor gelovigen nodigt het nabij weten van heiligen uit om hun voorbeeld na te volgen en hun voorspraak bij God in te roepen. Met de rondgang van de reliek van Bernadette door Nederland wordt ook de boodschap van Lourdes opnieuw onder de aandacht gebracht als plaats waar mensen kracht en troost kunnen vinden.