In 2002 werd eindelijk een wens gerealiseerd, een monument voor de Naamloze Kinderen. Kinderen die in het verleden geen naam kregen omdat ze of dood geboren werden of direct na de geboorte stierven, niet gedoopt en daarom naamloos waren. Om diverse redenen is het 5-jarig bestaan niet onopgemerkt, maar wel zonder bijzondere aandacht voorbijgegaan.

Met name, Nel Aben, Jeanne Peeters en deken Coenen, maakten zich destijds hard voor deze zaak. Uiteindelijk werd op 28 december 2002 het monumentje, ontworpen en gerealiseerd door Piet Hermans, onthuld.
Nog altijd blijkt hoe groot de behoefte aan dit monumentje is. Direct rechts van de toren kun je dagelijks mensen treffen die hier steun zoeken of hun verdriet verwerken. Het zijn gelukkig niet meer zoals in het verleden “Naamloze” kinderen, maar het verlies doet niet minder pijn. De schalen puilen vaak uit door de knuffels, lieve briefjes kun je er vinden, geschreven door vaders, moeders, broertjes of zusjes, die een boodschap willen sturen naar een van deze kinderen.
Op 28 december 2008, de dag van Onnozele Kinderen, is er even stilstaan bij dit 6-jarig bestaan van het monumentje. Jeanne Peeters en deken Coenen zijn er helaas niet meer om dit feit te gedenken, evenals de ontwerper, Piet Hermans.

Deken Smeets heeft aansluitend aan de mis van 09.30 uur, tezamen met alle mensen die zich betrokken voelen bij de Naamloze kinderen, even bij het monumentje stil gestaan.

U kunt de stichting steunen via de rekening bij de Rabobank 15.93.08.720

Streep hun naam niet door

Streep hun naam niet door
Al zijn zij tot stof vergaan.
Streep hun naam niet door
Alsof zij nooit hebben bestaan.

‘Liefste dat ik heb bezeten
’t toekomstbeeld van mijn bestaan.
Vraag me niet dat te vergeten
En gewoon weer door te gaan

Want ik wil wel verder leven
Maar ik weet niet hoe dat moet.
Ik hoor bij hen die achterbleven
Overleven vergt veel moed.

Streep daarom hun naam niet door
Noem hun naam en laat me weten
Dat ook jij niet zult vergeten
Zo alleen kan ik verder gaan.

Van: Gerry den Otter

Deze kinderen die geen officiële naam hebben gekregen, omdat zij ons te vroeg verlieten, hebben wel een naam gekregen die hun vaders, moeders nooit zullen vergeten. Al staat deze niet in boeken opgeschreven zij blijven in hun ziel gegrift hun hele verdere leven.

Laat dit het uur zijn

Laat dit het uur zijn waarin wij gedenken
Hoe ooit nieuw leven brak eer het begon
Verwachting van geluk in tranen smoorde
Omdat de dood jong leven overwon

Laat dit de dag zijn waarop wonden helen
Die zijn geslagen door de onbegrepen pijn
Van moeders die een kind naamloos verloren
Maar die het later nooit vergeten zijn.

Laat dit een plaats zijn voor herdenken
Vindplaats voor ouders die na zoveel jaar
Van rusteloos zoeken en herhaalde vragen
Slechts troost en sterkte vonden bij elkaar.

Laat dit het moment zijn van betraande vreugde
Omdat gevonden wordt wat zolang werd gezocht
Gewijde steen waarop het beeldend speelt nu
Gods kind dat voor ons oog niet spelen mocht.